Roteiro e sendeirismo polas alturas da Serra dá Groba, con fermosas vistas cara á costa.
A Serra dá Groba elévase sobre a costa rochosa do sur da provincia de Pontevedra, nos municipios do Baixo Miño, moi perto de Portugal. Habitada por cabalos salvaxes, é un magnífico miradoiro que destaca pola altura vertical que alcanza sobre o mar e o estuario do Miño. Estamos na Foz do Miño.
Localización do Camiño dos Burros.
Dende a parroquia de San Xián ascenderemos ata o alto do Campo do Couto, na Serra da Groba, gozaremos dun belo camiño; o Camiño dos Burros unha senda que nos esixirá certo esforzo, pero seremos recompensados con unhas excepcionais panorámicas de esta costa atlántica.
Descrición do roteiro camiño dos Burros na Serra dá Groba.
Coñecido como o «Camiño dos Burros», en pleno San Xián, entre o concello de Oia e O Rosal unha estreita e sinuosa senda empedrada que ascende desde o alto do pobo de San Xián ata a Poza dos Corvos, no alto da Serra da Groba a 504 m, unha subida en zigzag que salva case 400 metros de altura nuns aproximadamente 1,5 km de distancia.
Durante o ascenso, conforme gañamos altura, ábrese ante nós o océano Atlántico mentres de sur a norte esténdense as vertentes da Sierra da Groba que se alza a 600 metros de altura, na cima, na campa do Couto e na poza dos Corvos, pararemos para descansar e tomar algo.
Tras un intre gozando das vistas continuamos camiño, agora descendemos entre piñeirais cara ao Rego de Cal. Onde atopamos muíños de auga sen restaurar (os da da Portela, os do Calan e os da Pinta), Despois regresamos para decer novamente cara San Xián polo camiño dos Burros.
Historia doCamiño dos Burros:
O camiño e tan estreito que só podían ascender os burros “farñeiros” cargados cos sacos de millo e cereal en fila da un, para moer o gran nos muíños da serra.
Todo un símbolo da dureza da vida doutros tempos non tan afastados cando moi poucos tiñan vehículos de motor ou luz eléctrica.
A mediados dos anos 50 e 60, moían o gran no único muíño comunal da aldea, a quendas de día e de noite, e só durante os meses de inverno xa que o pequeno río dos Corvos, máis ben regueiro, quedaba seco ao chegar a primavera e a os veciños non lles quedaba outra que cargar eles mesmos e sobre os burros os sacos de gran e ascender pesadamente pola pendente cara ás alturas de a Poza dos Corvos.
Vencida a tremenda costa, os burros e os paisanos coas súas pesadas cargas, dirixíanse aos muíños case comodamente, en comparación coa forte subida, polos outeiros e terreos planos da Sierra, unha viaxe de ida e volta no que o cansazo e a suor eran a norma.
A existencia desta vía pérdese na memoria, pero todo apunta a que polo menos xa existía desde o século XIX sen descartar unha orixe anterior, na idade Moderna.
Nosos avós dedicaban parte do seu tempo ao mantemento do camiño, como máis tarde os seus fillos e netos transportando pedras sobre cestos encima das súas cabezas e asentándoas sobre o chan.
O camiño permitía ademais de transportar o gran á moenda, acceder aos recursos da serra, pasto para o gando, pedra, madeira e caza e aínda garda na súa memoria, como case todos os habitantes das aldeas e pobos que se asintan ao longos da Serra da Groba, historias de lobos que ata os anos 70 poboaron os altos e vaguadas da Groba,
Hoxe camiñar por esta senda é un enorme pracer para os sentidos, pouco que ver co traballo e o tremendo esforzo daqueles que transitaron por el por pura necesidade e traballo.
Recado:
As administracións teñen o deber de prestar atención a este tipo de bens históricos, etnográficos e patrimoniais para protexelos, recuperalos e darlles unha nova vida, testemuño doutros tempos nos que gañarse o pan supoñía un enorme esforzo. O camiño está bastante alterado coa desaparición de varios tramos afectados pola construción de pistas así como o impacto do tránsito de motos que terminan por arrincar o empedrado do camiño, favorecendo a erosión da auga. Aínda que só sexa por respecto cara a aquelas xeracións que desde fai máis de douscentos anos, con tanto esforzo e traballo, levantaron pedra a pedra os desexos de gañarse a vida e o seu sustento loitando por unha vida mellor.
Hoxe San Xián recuperou e modernizou as súas antigas casas, sen perder o encanto da pequena aldea que foi e quen vive neste privilexiado recuncho de vistas incribles cara ao Atlántico.
Info práctica para a andainaCamiño dos Burros:
Lembrar que arrincamos desde a praza de San Xián na costa do Rosal.
O roteiro é de dificultade media pero se vides como tutores acompañando a algún menor por favor infórmanos con antelación.
Recomendamos levar auga, algo para comer, calzado apropiado e prendas para protexerse.
Faremos parada na poza do Corvo para poder alimentarse no transcurso ata os muíños.
Con responsabilidade podedes traer as vosas mascotas, por favor infórmanos con antelación.
O respecto á contorna o pos ti!
O resto o podédelo deixar nas nosas mans!
Grazas.
#OiaAventura